Акалелі далёка ад берага-ледзяныя гурбы.
У шыротах: халодных, чужаземных, марскіх…
Скрыгаталі па землях калісьці вятрамі,
Бірузовыя яшчэ тады-людзі!
Зацунамились жаўтушкі па ўмераных відах,
Па звычках незнамых свечак, дзе
Гадамі Іль суткамі:
У іх закіпалі…
Васковыя дзівацтвы ідэй.
Па вясёлкавай лунцы свецяць карцінкі.
Пад вачыма чарнеючы вір-мазгоў,
Бруднымі рукамі віднеюцца шнары,
Скрыгатам вятроў, разарваных сноў.
Отзывы к стихотворению: 1
Для отправки комментария вам необходимо авторизоваться.
моцна